دفاع از ساواک با آن کارنامه ننگین و سیاه عمق تعفن و قهقرای سیاسی این جریانات سلطنت طلب را برملا میکند و نشان میدهد که هرچه هم که از کلماتی مثل حقوق بشر و غیره استفاده کنند، هدف و آمالشان همان برپا کردن دیکتاتوری و خفقان در جامعه است. و این آرزو را این جامعه با انقلاب و آزادیخواهی عمیقش فی الحال مدفون کرده است. من در یک کلام مخالف صد در صد هرگونه سازمان جاسوسی و ضد اطلاعاتی هستم
کر نمیکنم در دنیا جریان و شخصیت سیاسی ای باشد که ادعای دفاع از آزادی را نداشته باشد. معمولا جریانات مختلف حتی دولتهای محافظه کار و دیکتاتورها و سرکوبگران ادعای دفاع از آزادی را دارند اما شرط و شروطی برای ان میگذارند: آزادی بشرطی که مخل امنیت کشور نباشد، ازادی بشرطی که به کسی آسیب نرساند، آزادی به شرطی که توهین به مقدسات نباشد، ,و آزادی بشرطی که با قانون مطابقت داشته باشد،
خانواده یکی از مقدسات و تابوهای موجود در جامعه کنونی است. زن و مرد بدون تشکیل خانواده نباید رابطه برقرار کنند. تمام اصول ومقررات خانواده از نظر سنتهای حاکم باید رعایت شود. به حریم خانواده نباید تجاوز کرد و در چارچوب خانواده مرد حاکم بلامنازع است.
دموکراسی مترادف آزادی قلمداد میشود. هرکس که ادعای آزادیخواهی دارد خود را ناچار می بیند به دموکراسی سوگند بخورد و خود را طرفدار دموکراسی اعلام کند. جریانات سیاسی چه چپ و چه راست اکثرا خود را دموکرات معرفی میکنند. همه دولتها در غرب و شرق از روسیه تا آمریکا و انگلیس و جمهوری اسلامی و شاه عربستان و اردن و بحرین غیره همه میگویند ما دموکراتیم.
همین وضعیت این سوال را باید برای هرکسی مطرح کند که این دموکراسی چیست که همه کس در این دوره باید به آن سوگند بخورد؟
معمولا جریانات مختلف حتی دولتهای محافظه کار و دیکتاتورها و سرکوبگران ادعای دفاع از آزادی را دارند اما شرط و شروطی برای ان میگذارند: آزادی بشرطی که مخل امنیت کشور نباشد، ازادی بشرطی که به کسی آسیب نرساند، آزادی به شرطی که توهین به مقدسات نباشد، ,و آزادی بشرطی که با قانون مطابقت داشته باشد، و…
ناسیونالیسم همزاد سرمایه داری است. سرمایه بدون دولت – ملتها معنا ندارد و ناسیونالیسم این امکان و این ابزار را برای سرمایه داری تامین کرده و پروبال داده و جا انداخته است. اما اکنون مدتهاست که ناسیونالیسم و مرزهای ملی به مانعی بر دست و پای سرمایه داری تبدیل شده. سرمایه و ناسیونالیسم یکدیگر را مانع میشوند..
توافقات اخیر جمهوری اسلامی و رژیم عربستان یک خبر داغ در روزهای اخیر است. چرا که این دو رژیم دشمنی دیرینه و عمیق و تاریخی ای با هم داشته اند و توافقات ناگهانی آنها در پکن این سوال را ایجاد کرده است که چه عواملی باعث شدند که این نزدیکی صورت گیرد، تا چه حد این نزدیکی دوام خواهد داشت و چه اهمیتی دارد؟
جریانات سلطنت طلب در ایران دچار یک بحران هویتی عمیق و لاعلاج هستند. آنها پول زیاد دارند. از حمایت برخی از چهره های دولتی بدرجه ای برخوردارند. هواداران دو آتشه نسبتا پرشماری در خارج کشور دارند. داعیه احیای سلطنت و قدرت هم زیاد دارند. اما یک مشکل “کوچک” که دارند اینست که سلطنت با این دوره و زمانه اصلا نمیخواند و بویژه فضای سیاسی جامعه ایران و انقلاب زن زندگی آزادی زمین تا آسمان با سلطنت طلبی فاصله دارد. این دو جنبه که به هم کاملا مربوطند بسیار مهم و حیاتی و در عین حال آشکار است. میشود ساعتها در مورد آن سخن گفت. هرکس که با فضای جامعه و تلقیات و سیاستها در این دوره آشنا باشد قطعا میفهمد که سلطنت یعنی چند قرن عقب کشیدن ساعتها و این در عصر اینترنت و مدیای اجتماعی و رادیکالیسم و مدرنیسمی که بویژه در جامعه ایران جریان دارد و امروز خود را با انقلاب “زن زندگی آزادی” نشان میدهد، مطلقا احیای شاه و سلطنت که یک بار هم با انقلاب مردم به زیر کشیده شده است غیر ممکن است. رضا پهلوی چهره شاخص سلطنت طلبی است و سمبل و آینه تمام نمای تمام تناقضات و مخمصمه های آنها نیز هست. او که شاهزاده و ولیعهد است و تنها وارث سلسله پهلوی و نقطه اتکاء سلطنت طلبان در ایران است، زیگزاگهایش دیگر هر روزه است و به جزء جدایی ناپذیری از شخصیت و هویتش تبدیل شده است. یک روز در مدح رژیم پدرش سخن میگوید و حتی از اعدام انقلابیون و مخالفین به نحو زمختی دفاع میکند، یک روز میگوید گناه پدر را نباید به حساب پسر گذاشت و دوره پدر را جداگانه باید بررسی کرد، یک روز میگوید پدرش سوسیالیست بوده! یک روز میگوید من طرفدار جمهوری هستم و به من فشار نیاورید که شاه شوم!، اخیرا هم میگوید بدنبال راهی…
فکر نمیکنم در دنیا جریان و شخصیت سیاسی ای باشد که ادعای دفاع از آزادی را نداشته باشد. معمولا جریانات مختلف حتی دولتهای محافظه کار و دیکتاتورها و سرکوبگران ادعای دفاع از آزادی را دارند اما شرط و شروطی برای ان میگذارند: آزادی بشرطی که مخل امنیت کشور نباشد، ازادی بشرطی که به کسی آسیب نرساند، آزادی به شرطی که با قانون مطابقت داشته باشد، آزادی..
یک سال دیگر از اعدام نوید افکاری گذشت. نوید در قلب همه مردم این کشور زنده است و قاتلین او مورد نفرت فزاینده مردم هستند. نام نوید افکاری در سطح جهان با همراهی و مهر و همبستگی میدرخشد و قاتلینش منفورترین و منزوی ترین موجودات عالم هستند. نوید به سمبل حق طلبی مردم، به سمبل خیزش و اعتراض و دادخواهی، به سمبل نسل معترض و خشمگین در مقابل حکومت منحوس و منفور اسلامی تبدیل شده است. او زنده است و زنده خواهد ماند و همه جوانان و مردم بجان آمده این کشور خود را در کنار خانواده افکاری ها میدانند و انزجار و نفرت از توحش حاکم را در قلب خود می پروند. انزجاری که قطعا انفجار عظیم اجتماعی برای خلاصی از توحش منفور اسلامی و کل سیستم چپاولگری حاکم را بدنبال خواهد داشت. عربده کشی وحوش درنده خوی حاکم و دستگیری و فشار بر خانواده افکاری، بیش از هر چیز وحشتشان را از شعله خشم مردم بازتاب میدهد. ننگ و نفرت بر قاتلین نوید افکاری! در دومین سالگرد اعدام وحشیانه او، سعید افکاری برادر نوید فایل صوتی گوشه ای از دادگاه حکومت را منتشر کرده که صدای نوید شنیده میشود که دادگاه کذایی را به محاکمه میکشد و با حق بجانبی به ناعادلانه بودن احکام این دادگاه اعتراض میکند و روال تصمیم گیری قضات اسلامی را “خیره سرانه” خطاب میکند. همین مکالمه کوتاه و استدلالات و حق خواهی محکم نوید بروشنی حقانیت نوید افکاری و بی پایگی و ضد انسانی بودن سیستم حاکم را آشکارا به نمایش میگذارد و به همگان نشان میدهد که آنچه سیستم قضائی جمهوری اسلامی خوانده میشود چیزی جز یک سیستم قلدری و بیداد و وحشی گری نیست. جمهوری اسلامی بیش از چهل سال است که در این جامعه دارد بیرحمانه جنایت و اعدام میکند. اعدام نوید افکاری در ۲۲ شهریور سال ۹۹ فصل تازه…
بحث برجام تمامی ندارد. در حالیکه عده ای برای توافقات برجام ابراز امیدواری میکنند، اما بن بست در مذاکرات کاملا عیان است. حکومت اسلامی عدم بازرسی مراکز هسته ای و فعالیتهای هسته ایش در چند سایت ناشناخته را بعنوان شرط برجام مطرح کرده و طرفهای غربی میگویند این شرط قابل قبول نیست و سازمان انرژی اتمی باید وظایف خود را مستقل از برجام انجام دهد. سازمان بین المللی انرژی اتمی میگوید جمهوری اسلامی اکنون اورانیوم 60 درصد را به میزان قابل توجهی تولید کرده و اکنون به جایی رسیده است که میتواند در عرض چند هفته 25 کیلوگرم اورانیوم غنی شده به میزان 90 درصد که برای ساخت بمب اتمی کافی است را تولید کند. این یک هشدار جدی است. با توجه به همه شواهد داستان برجام ادامه خواهد یافت و به جایی نخواهد رسید. حتی اگر توافقی صورت گیرد شکننده و گذرا خواهد بود. زیرا بحران بین المللی جمهوری اسلامی ریشه دارتر و عمیق تر از آنست که وانمود میشود. سالهاست که جریاناتی در حواشی حکومت و رسانه های فارسی زبان وابسته به غرب حول برجام رژه میروند و مردم را به معجزه برجام امیدوار میکنند و رفع تحریمها را حلال همه مشکلات قلمداد مینمایند. میگویند برجام یعنی رونق اقتصادی، یعنی وفور، یعنی ارزانی و یعنی امنیت و ثبات. بحث برجام می آید و میرود. قطع میشود و شروع میشود. توافق میشود و نقض تعهد میشود. و حول و حوش آن داستانها ساخته میشود. . برای جمهوری اسلامی نفس همین تنشها و رفت و برگشتها غنیمت است. اینکه دنیا منتظر نمایندگان این حکومت است که بنشینند و توافق کنند حتی اگر توافقی نباشد “افتخار” است. حکومت اسلامی یعنی همین بحرانها، جدالها و کشاکشها و رجزخوانی ها و قمپزدرکردنها. اساس مساله، کشاکش بی پایان جمهوری اسلامی با دنیاست. حتی با آنها که دوست است بدرجات زیادی مشکل دارد. این حکومت…
محور کمونیسم مارکس از ابتدا تا انتها انسان است. اما به مرور زمان و زیر فشار گرایشات مختلف بویژه گرایش ناسیونالیسم و ضد امپریالیسم ارتجاعی، انسان و انسانیت در کمونیسم موجود کمرنگ میشود و بتدریج رنگ میبازد